ورود بانوان به سالن و تماشای مسابقات والیبال/سیلاب اشک در اردبیل!

یک اتفاق بی سابقه که می تواند پلی باشد برای رسیدن به روزهای بهتر.خیلی ها در تهران جنگیدند،خیلی ها ریش گرو گذاشتند و خیلی ها حتی کتک خوردند تا راه ورود بانوان به ورزشگاه ها هموار شود اما هر بار تحت تدابیر شدید امنیتی  و آن هم با حضور تعدادی محدود از بانوانی که بیشتر از خانواده بازیکنان بودند پای آنها به سالن های ورزشی باز شد.در اردبیل اما قصه فرق می کرد.این بار داستان متفاوتی رقم خورد و پافشاری های بهتاج مدیرکل اداره ورزش و و جوانان اردبیل باعث شد تا برای هر بازی نزدیک به هزار نفر از بانوان علاقمند که الزاما خانواده بازیکنان نبودند به ورزشگاه بیایند و تیم ملی والیبال را تشویق کنند.از همان روزی که ملی پوشان به اردبیل رسیدند یک نکته توجه آنها را جلب کرد،اینکه حتی در تمرین ها هم ورود بانوان به سالن ها آزاد بود و آنها با هیجان خاصی بازیکنان مورد علاقه خودشان را تشویق می کردند.

این روایت شاید ساده باشد،اما به همین سادگی ها نبوده است!بانوان هیجانی را تخلیه می کردند که سال ها آن را فرو خورده بودند.سالها از آن محروم بودند و سالها مقابل ورودشان به ورزشگاه یک خط قرمز به نشانه ممنوعیت کشیده شده بود.

یکی از آنها اسمش فریبا است.اشک می ریزد و تشویق می کند.وقتی به او می گوییم حرف بزند فقط سر تکان می دهد و اشک می ریزد!بغض اش ترکیده و قیافه اش گویای همه چیز است.وقتی آرام می شود کنارش می نشینیم تا حرف بزنیم:باور نمی کردم امروز به ورزشگاه بیایم.اصلا برنامه ای هم نداشتم.در خانه خواب بودم که دختر عمه ام زنگ زد و گفت بلیت خریده.فکر کردم بلیت سینماست!تا گفت والیبال مثل برق پریدم.اما وقتی یادم آمد که اجازه نمی دهند به ورزشگاه برویم با حالت مسخره گفتم برای چی و برای کی خریدی؟ما که به ورزشگاه نمی رویم.

او این را گفت و ادامه داد:به من گفت خبر نداری.چند روز است تمرینات را هم می رویم.نمی دانستم چه بگویم،فقط گفتم می آیم.امروز هم که روز مسابقه است باور نمی کردم این اتفاق افتاده باشد.اشک هایی هم که می ریختم به دلیل این بود که سال ها از حضور در ورزشگاه محروم بودیم و سالها عمر ما گذشت و یک بازی از تیم ملی کشورمان را ندیدیم.

سولماز دادخواه دختر 19 ساله ای  بود که البته برای اولین بار نیست پایش  به سالن های ورزشی رسیده است.او در این باره می گوید:والیبال را دوست دارم اما آمده ام تا  ستاره مورد علاقه ام را از نزدیک ببینم. نمی دانستم وقتی به سالن آمدم و پرسیدم گفتند امروز ورود بانوان مجاز است بال درآوردم. البته من برای تمرین تیم امید هم به سالن آمده بودم اما وقتی اجازه بازی ندادند، ناراحت شدم.

شیرین دادخواه دختر دیگری است که می گوید:ما به تماشای تمرین تیم ملی در سالن هم راضی هستیم. در ناامیدی بسی امید است. زیبا،خانم 46 ساله مقیم کاناداست که بعداز سه سال به اردبیل آمده،به محض اطلاع از حضور تیم ملی در شهرش همراه دوستش به سالن آمده. او با ذوق و شوق می گوید: من نمی دونستم از دوستم شنیدم و به سالن آمدم.همان روزی که برای تمرین رفتیم آرزو کردم کاش بشود برای مسابقه هم به سالن بیاییم. سه سالی بود به ایران نیامده بودم. الان هم عکس از تیم گرفتم و بلافاصله برای پسرم در کانادا تلگرام کردم. مریم مادری است که به خاطر دو دخترش به سالن آمده. مرجان دختر 7 ساله اش یک دفعه با هیجان فرهاد قائمی را به او نشان می دهد: فکر کنم اون فرهاد قانمی باشه!

این همه شور و هیجان در سایه امنیت.همان طور که خود بانوان روایت می کنند به سالن آمدند و هیچ اتفاقی هم برای شان نیفتاد.آنها امیدوارند تا بتوانند بازی های رشته های دیگر به خصوص فوتبال را هم در استادیوم ها تماشا کنند و از آن لذت ببرند.اتفاقی که با درایت و هوشیاری مسئولان و البته زیرساخت هایی که دارد فراهم می شود دور از دسترس نیست و می شود زیر سایه امنیتی که تامین می شود امکان حضور بانوان در سالن های ورزشی فراهم شود.

بهتاج مدیر کل ورزش و جوانان اردبیل

بزرگان استان ما بزرگی کردند

ایوب بهتاج مدیر کل ورزش و جوانان اردبیل درباره ورود بانوان به سالن والیبال اردبیل می گوید:در استان ما همه بزرگان،بزرگی کردند تا این اتفاق افتاد.از نماینده ولی فقیه گرفته تا شورای تامین،نیروی انتظامی و ... همه هوای ما را داشتند و پشت مان ایستادند.خوشحالم از اینکه بانوان خودشان هم شان و شئونات را رعایت کردند تا شاید این باشیم که 5 روز از بانوان در سالن میزبانی کنیم و اتفاقی هم نیفتد.

او این را گفت و ادامه داد:ما یک قدم کوچک برداشته ایم و امیدوارم بازخورد خوبی داشته باشد.در این مسابقات بانوان پا به پای آقایان ملی پوشان را تشویق کردند و امیدوارم در سال های آینده و از طریق وزارت ورزش و جوانان و وزارت کشور تصمیماتی گرفته شود که به نفع تیم های ملی و ایران باشد.

امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی والیبال

حقیقت را بگویم؛تعجب کردم

امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی هم از این استقبال تعجب کرده و می گوید: جالب است. در تهران این تعداد تماشاچی اجازه ورود به سالن ندارند. البته این استقبال فقط موقع تمرین و سالن ختم نمی شود که حتی مقابل هتل هم همین قدر شلوغ می شود. البته برای دومین بار اجازه دادیم تماشاچیان موقع تمرین تیم به سالن بیایند. کولاکوویچ خیلی موافق نیست و معتقد است با تشویق های آنها بازیکنان تمرکزشان را از دست می دهند.او ادامه داد:حضور بانوان در سالن هم اتفاق خوبی بود که رقم خورد.شخصا امید زیادی دارم که با گسترده تر شدن این موضوع بانوان بیشتری بتوانند برای تماشای بازی ها به ورزشگاه بیایند.

حسینی؛مدیر روابط عمومی ورزش اردبیل

پافشاری های مدیر کل جواب داد

مدیر روابط عمومی ورزش اردبیل از پافشاری مدیر کل برای ورود بانوان به سالن های ورزشی حرف می زند و می گوید:در  جلساتی که داشتیم قرار شد 200-300 خانم برای مسابقات انتخابی قهرمانی جهان به سالن بیایند اما مدیرکل مخالفت کرد و گفت اگر قراره کسی بیاید 700-800 تماشاچی بانو به سالن بیاید و در سکوی غربی سالن حسین رضازاده بنشینند. چراکه ورودی های سکوی آنها جداست.او این را گفت و ادامه داد:البته بانوان برای تماشای تمرین هم می آمدند. البته دو ماه پیش در رقابت های امیدهای آسیا، بانوان برای تماشای تمرین مشکلی نداشتند اما بعد برای بازی ها اجازه ورود ندادند. حتی بانوان پشت در سالن هم تجمع کردند اما جواب نداد. اما این بار با حمایت استاندار ورزش دوست این اتفاق افتاد و بانوان بدون هیچ مشکلی راهی سالن ها شدند.

*********************************************

اگر این ممنوعیت برای ورود زنان و دختران اعمال می شود چرا برخی از زنان غیرایرانی به ویژه برزیلی و زنان کادر سفارت برزیل در تهران از این موضوع مستثنی شده اند و به راحتی وارد ورزشگاه شده اند؟

عصر ایران؛ رضا حبیب زاده - تهران این روزها میزبان مسابقات بین المللی والیبال است. براساس اعلام مقامات فدراسیون والیبال ایران، ورود زنان به ورزشگاه محل مسابقات ممنوع است. با این حال تصاویر تلویزیونی و رسانه ها نشان می دهد شماری از زنان احتمالا غیرایرانی در ورزشگاه حضور داشته و به تشویق تیم برزیل می پرداختند. این در حالی است که فدراسیون بین المللی والیبال ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه را نمی پذیرد و از این رو به زنان غیرایرانی اجازه ورود به استادیوم را می دهند.

به نوشته رسانه ها، تعدادی از زنان غیرایرانی و به ویژه برزیلی پس از نشان دادن گذرنامه خود به مسؤولان کنترل ورودی ورزشگاه، توانسته اند وارد سالن مسابقات شوند و همزمان از ورود زنان و دختران ایرانی جلوگیری شده است.

حالا این چند سؤال مطرح می شود.

اول – ممنوعیت ورود زنان و دختران به ورزشگاه میزبان مسابقات بین المللی والیبال از کجا آمده است؟ آیا این موضوع، مصوبه مجلس شورای اسلامی است یا سلیقه برخی مدیران و تصمیم گیران در وزارت ورزش.

به نظر می رسد بهتر است مقامات وزارت ورزش با تجدید نظر در این تصمیم خود، مانع از این تبعیض شوند و به نیمی از جامعه اجازه بدهند با ورود به ورزشگاه، مسابقات بین المللی والیبال را از نزدیک مشاهده کنند.

زنان غیرایرانی در ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران محل مسابقات بین المللی والیبال

دوم – اگر این ممنوعیت برای ورود زنان و دختران اعمال می شود چرا برخی از زنان غیرایرانی به ویژه برزیلی و زنان کادر سفارت برزیل در تهران از این موضوع مستثنی شده اند و به راحتی وارد ورزشگاه شده و ضمن مشاهده مسابقات والیبال، به تشویق تیم های حاضر در رقابت ها پرداخته اند.

علاوه بر این شماری از زنان نیز در بخش های مختلف از جمله فنی در ورزشگاه محل مسابقات والیبال حضور دارند.

مقامات مسؤول در وزارت ورزش پاسخ دهند دلیل این تبعیض و اعمال تفاوت میان شهروندان ایرانی و غیرایرانی چیست؟ اعمال این تبعیض برچه مستند قانونی صورت می گیرد؟

اگر ورود زنان به ورزشگاه ها و حتی محل مسابقات والیبال ممنوع است (که به طور قانونی نباید باشد) چرا زنان دیگر کشورها مجاز هستند این ممنوعیت را نادیده بگیرند.

جالب اینجاست که براساس قوانین بین المللی هم نمی توان ممنوعیتی برای ورود زنان به ورزشگاه ها اعمال کرد.

به راستی در کدام نقطه دنیا، مانع از ورود زنان خود به استادیوم ها به ویژه برای مسابقات والیبال می شوند.

به این اظهار نظر مقام مسؤول توجه کنید: "اصغر ناصر بخت معاون سیاسی و امنیتی فرمانداری تهران درباره ورود زنان به استادیوم مسابقات بین المللی والیبال گفت: "مقرر شد استعلامی از شورای امنیت کشور به عمل آید. در عین حال، تدابیر و تمهیدات لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه اندیشیده شده ‌و تا عصر امروز با اعلام نظر قطعی شورای امنیت کشور، مجوز حضور بانوان در ورزشگاه برای تماشای مسابقات لیگ جهانی والیبال صادر می‌شود."

آیا حضور زنان در استادیوم ها موضوع امنیتی است که شورای امنیت کشور و شورای تامین شهرستان درباره آن اظهار نظر کند؟ موضوع و اتفاقی که در تمامی کشورهای اسلامی (و حتی کشور دارای مردم به شدت متعصب سنتی و دینی مانند یمن) زنان به راحتی وارد ورزشگاه می شوند و مسابقات والیبال می بینند اما در کشورمان ایران به موضوع امنیتی تبدیل می شود و منتظر نظر شورای امنیت کشور است.

زنان غیرایرانی در ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران محل مسابقات بین المللی والیبال

با مرور مسئله ممنوعیت ورود زنان به استادیوم مسابقات والیبال ناخودگاه به یاد عربستان سعودی و مسئله رانندگی زنان در این کشور افتادم. مسئله ساده ای که در تمام دنیا موضوع ساده، پیش پاافتاده و معمولی است اما در عربستان سعودی به معضل امنیتی تبدیل شده است.

سوم - مسابقات بین المللی والیبال در سال سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران برگزار می شود. فضای ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری با  استادیوم 100 هزار نفری بسیار متفاوت است و نباید این دو را یکی دانست. علاوه بر این افرادی که به عنوان تماشاچی برای مسابقات والیبال به ورزشگاه می روند قطعا تفاوت زیادی با تماشاگران بازی فوتبال در استادیوم 100 هزار نفری دارند.

علاوه بر این مسابقات بین المللی جاری والیبال، تیم ملی و نه باشگاهی ایران مشارکت می کنند بنابراین تماشاگران قرار نیست علیه تیمی شعار بدهند بلکه همه تماشاگران برای پیروزی تیم ملی ایران شعار می دهند و صحنه رقابت "شعاری" تماشاگران نیز وجود ندارد.